Nee, dit gebaar is niet voor jullie bedoeld, maar hoort bij mijn verhaaltje.
Ik ken een jongetje van 4 jaar, die sinds augustus naar de kleuterschool gaat. Hij heeft een oudere broer{8} en een oudere zus{6}. Op school ziet en hoort hij heel veel, vooral wat oudere kinderen vertellen hem veel, niet woordelijk maar hij ziet en hoort het wel, en dat is nou eigenlijk de grap van dit verhaaltje.
Laatst was dit jongetje van 4 jaar bij ons en hij was lekker aan het spelen met autootjes, zoals hij eigenlijk altijd doet.
Zijn oudere broer en zus wilden ook meedoen. Hij vond het wel oké, totdat.............
Ja, dat moment komt altijd, ze krijgen eerst woorden en dan wordt het ruzie.
Het kleine jongetje kondigde aan, ik doe niet meer mee....en als statement kwam het middelvinger gebaar.
Fout natuurlijk, zijn mamma werd boos, en zei dat hij dat niet mocht.
Maar dit kleine jongetje weet dat er iets is met dit gebaar. Het straalt voor hem op de een of andere manier macht uit, hij weet verder de betekenis niet.
Hij ging in mijn keuken staan en deed het middelvinger gebaar zelfs om de hoek van de keukenmuur, we konden hem niet zien maar wel die hand.
Probeer dan je lachen maar eens op te houden!
Wie dat jongetje was.....mijn kleinzoon Ischa, een heel lief ventje, die zijn plek in het gezin met verve verdedigt.
Als jullie ook oma zijn dan is dit verhaaltje wel herkenbaar denk ik.
Kleinkinderen, ik hou ervan, ze houden ons alert.
Fijne zaterdag, groetjes
Marion.
Leuk verhaaltje 😄! Die vinger is nog niet verdwenen hoor. Zelfs met wanten aan zegt hij dat hij hem opsteekt, gelukkig zien we hem dan niet 😉. In de auto achter het raam zijn middelvinger opsteken heeft hij nu ook ontdekt...ik hoop maar dat we niet de verkeerde tegenkomen
BeantwoordenVerwijderen