dinsdag 31 oktober 2017

Wandelen in het bos......

Ja, wat een rare naam voor een wandelroute, maar als je dit bordje ziet snap je het wel, helaas...
In 2009 woedde hier een grote bosbrand, en hier, is het bos bij het plaatsje Groet, nabij de duinen van Schoorl.
Wij waren hier al heel lang niet meer geweest, dus dachten we gister daar gaan wij weer eens wandelen.
Kraaien genoeg! Heel apart hoe deze dieren aanvoelen dat het hier erg triest is. Kraaien zie je vaak op trieste plekken.
Kijk hoe de brand hier heeft huisgehouden. Wij hebben hier heel vaak gewandeld en dan liep je dit pad door de bomen. Triest.....
Vanaf dit punt kon je nooit de zee zien, nu helaas wel. Wat een verandering zo in zo'n mooi bos.
Later bleek dat de brand toen was aangestoken. Er waren die zomer veel verschillende branden in Schoorl, ook op de heide, hoe verzin je zoiets.....
Mooi om te zien dat de natuur weer de draad oppakt, paddenstoelen genoeg......
Maar bomen groeien nogal langzaam, dus dat duurt nog wel een aantal jaren, zal ik dat nog mee maken, hmmmm......
Heel raar, iets verder zag het er gewoon weer als bos uit. Toch wel een pluim voor de brandweer, want die hebben toch erger voorkomen.
Deze gast genoot!!! Er lagen namelijk heel veel takken en die moet je proberen door te bijten, hoe dik ze ook zijn.
Gezellig zo samen op maandag ochtend naar het bos, moeten we toch echt vaker doen.
De dennenbomen dragen heel veel dennenappels, en dat heeft te maken met de brand van toen, ze zijn nog steeds aan het "overleven", dus veel appels betekent veel nageslacht.
Wij hebben genoten van onze wandeling met een heerlijk zonnetje erbij, het was TOP.
Nu nog de spreuk....
Het is waar, maar toch vind ik het fijn om ideeën in mijn hoofd te hebben, want dat betekent ook dat ik nog tijd hoop te hebben om alles uit te werken. Zo bekijk ik dat.
Gezellige dinsdag, moet vandaag maar in huis aan de slag, wasmachine heeft z'n rondjes al gedraaid, nu nog stofzuigen.
Groetjes, met een glimlach....
Marion.



maandag 30 oktober 2017

Een Race en een Run.....

Er is een nieuw land en dat heet vanaf gisteren 
MAXICO.....
Ja, ik ben misschien een "stoffig"wijfie dat met lapjes speelt en andere handwerkjes uitprobeert, maar ik ben zeker een fan van formule 1 autoracen. Vooral nu Max Verstappen op hoog niveau mee strijdt.
Hoorde daarnet op de radio dat zijn opa het café moet verbouwen omdat er zoveel fans daar de grandprix willen bekijken. Misschien kan Max z'n opa helpen met wat prijzengeld......
Ik blijf het bijzonder vinden dat een jongen van 20!! jaar op dit niveau mee kan doen met de grote mannen, en ze zijn volgens mij allemaal bang van Max omdat hij zo vreselijk goed kan rijden.
Deze jongen is zelf een formule 1 wagen in lichaam en in geest. TOP!
Dus denk eraan, het nieuwe land heet voortaan 
MAXICO.
Dit was de race, nu de run...
Ja, dat was ook heel leuk...kijk maar....
In Benningbroek woont boer Vlaar, en boer Vlaar heeft geen gewone runderen, nee boer Vlaar heeft
Wagyu runderen. Dit zijn Japanse vleeskoeien.
Hij heeft 280...en die lopen in de koeientuin, heel relaxed.
Ieder jaar moeten zij voor de winter op stal en dat doen ze niet met een veewagen maar lopend over de weg, de z.g.n.
Wagyurun.
Dit jaar was het alweer de 8e keer dat ze dit deden, leuk om te zien.
Ze lopen zo minder stress op, en ze vinden het leuk, het zijn net filmsterren op de zwarte loper...
Koeien en kalfjes, daar gaan ze...
en voor je het weet zijn ze voorbij....
Nog een plaatje dan....
En zo gaan ze door het dorp naar de stal. Er zijn ook koeien bij die deze run voor het eerst maken en toch kunnen ze het.
Leuk om landelijk te wonen dat zie je maar weer.

Hebben we ook nog de spreuk, wel van toepassing op mij....
Er is altijd wel wat te doen voor ik zelf iets leuks mag doen.
Gek is dat, van huis uit mee gekregen.
Mijn lieve moeder was altijd bezig met van alles in en om ons huis en daarom doe ik dat ook. Dan moet ik eerst dit en dat doen en daarna mag ik dan handwerken of lezen of wat dan ook.
FOUT!
Soms kom ik dus niet aan iets leuks toe omdat er weer wat anders lag te wachten. Dus ja, ik ga mijzelf op het prioriteitenlijstje zetten, bovenaan.
Goed, dat was het weer voor vandaag,
groetjes, met een glimlach,
Marion.




zaterdag 28 oktober 2017

Wintertijd en telefoonverkeer......

We beginnen met een roosje mijn roosje, schattige babyroosjes als een plantje, gekregen van Phlynn, omdat hij bij oma en opa mocht slapen. Lief he?
En zoals jullie wel al weten ben ik dol op rozen, groot of klein, het maakt niet uit.
Kijk, ik heb de telefoon aan de praat gekregen. Mijn eigen foto als achtergrond er op kunnen zetten, dat was al heel wat. Internet erop kunnen krijgen, dus we vorderen al.Er zitten alleen 3260 berichtjes in!!!! Vreselijk, die moeten eruit. Iedere keer kun je er gelukkig wel 100 tegelijk verwijderen dus aan de slag maar. Hoe ik hier aan kom, wel dat komt door FB. Het is gewoon doorgegaan en het kaartje heeft het opgeslagen, dus....
Ik moest trouwens wel naar de Mediamarkt terug om mijn kaartje passend te krijgen. Het was geen probleem, service van de zaak. Ene Daniel, knipte hem zo op maat, stopte hem erin en klaar was Marion. Fijn zulke hulpvaardige mensen, die hebben wij nodig.
Houden jullie wel rekening met de wintertijd....We hebben een uurtje meer vannacht. Ik ben altijd blij als het weer gewoon is, voor mij voelt de zomertijd niet prettig, ik voel mij enigszins opgejaagd, het klopt niet. Raar maar waar, dus ik ben blij dat het weer over is.
Vandaag ga ik een heerlijke kippenstoof maken, het recept staat in de nieuwste Allerhande, en je moet het een dag van te voren maken, ik ga straks aan de slag.
De spreuk is wel heel toepasselijk vandaag......
Wij, dat zijn jullie, zijn hier al een tijdje mee bezig en het werkt....
Gezellige zaterdag met een glimlacht, groetjes,
Marion.




vrijdag 27 oktober 2017

Een nieuwe telefoon.......pfffff................

Zo, die ligt er alweer uitgeteld bij. We hadden een gezellige wandeling vanmorgen, samen met Teun, een cairn terrier , een grote vriend van Silka, ook al is het een heel klein hondje.
Thuis gekomen moest ik aan de slag met mijn nieuwe telefoon. Ja, ik heb een nieuwe gekocht bij de Mediamarkt.
Kijk wat een mooi doosje, daar zit ie in....met een beschrijving en andere attributen. 
Een heel mooi pennetje!!!!!?????
Een gebruiksaanwijzing, altijd handig{dacht ik}......
En dit is hem dan.
Toen ik hem wilde kopen heb ik eerst mijn schoonzoon gevraagd of het wel wat voor mij was, aangezien ik nog steeds van mening ben dat je er mee moet kunnen bellen en de rest is bijzaak....
Maar ja, foto's van de kleinkinderen wil ik ook wel ontvangen, en af en toe op mijn FB kijken is ook wel leuk, kortom ik verleg mijn grenzen.
Schoonzoon zei dat het wel wat voor mij was, dus op naar de winkel en gekocht. De medewerker vroeg welke kleur ik wilde, wit, zwart of blauw. Nou doe maar een witte, zei ik....Helaas, zei een andere medewerker er zijn alleen nog zwarte. Oke, dan een zwarte....
Maar nu komt het...
Ik had wel eens gezien dat je dan je oude kaartje kan overzetten....Dus ik de beschrijving gelezen de handelingen gedaan en wat denk je???? Mijn kaartje past niet!!!!
Er moet een Nanokaartje in. Natuurlijk weet ik daar alles van, mpggff, mpggff.....
Dus gebeld met AH, ja, de supermarkt want daar haal ik prepaid beltegoed, en nu moet ik weer naar de AH, om een Nanokaartje te kopen en dan kan de medewerker van de provider mijn nummer behouden en de rest overzetten.
Wat ben ik toch een oud iemand aan het worden, met onbegrijpelijke wetenswaardigheden die ik moet onthouden.
Goed we gaan het mee maken, wordt vervolgd.
Nu ben ik mobiel onbereikbaar....lekker rustig.....
Er kwam gister ook nog een pakje met de post van Steekjes&Kruisjes, woensdag ochtend besteld en gister al bezorgd, dat is snel.....
Dit band heb ik nodig voor mijn kerstkaart, en niemand had dat hier in de buurt, dus ja dan winkel ik op het internet, daar was het wel te koop.
Kreeg er zelfs nog een kadootje bij....
Een klein borduurtje met bedeltjes, schattig toch.....
Goed rest mij nog de spreuk.....
Deze is echt heel leuk.....Ik heb 2 kronen en dan past het niet meer, jammer is dat......
Gezellige vrijdag,
groetjes met een glimlach,
Marion. 
Kijk ook deze dagen eens omhoog, de grote vogeltrek is begonnen........Mooi om te zien al die zwermen vogels.




woensdag 25 oktober 2017

Mijn kerstkaarten................


Gister gezellig bij een oud collega op visite geweest. Ik had voor haar ook nog een deuren schilderij gemaakt, want ze is een groot deuren fan. Toen ik haar ooit vertelde dat ik graag deuren op de kiek zette vertelde ze mij dat zij dit ook deed. We waren beiden zeer verrast want je denkt altijd dat je de enige met zo'n afwijking bent. 
Ze was er heel blij mee.
Gister ook nog even langs de handwerkwinkel geweest voor een bandje voor mijn kerstkaarten.
Ja, daar ben ik al mee bezig...
Ik heb dit gekocht, maar het is eigenlijk niet wat ik wil. Ik heb nu net even op het internet gezocht naar wat ik wel wil en gevonden. Morgen kan ik het al in huis hebben.
Willen jullie een sneak preview zien.....
Taraaaa......
Wat zou het zijn......
misschien is dit plaatje beter.....
Er moet nog wel het een en ander aan gebeuren, dus het is nog in de opbouw fase.
Rest mij nog de spreuk van vandaag.....
Ja dit is er een waar ik wel wat over vertellen kan....
Met de spreuk ben ik het eens, echt helemaal.
Heb ooit ergens gewerkt daar werd de fout terzijde gelegd, er werd niets mee gedaan, het focus lag op de schuldige zoeken van de gemaakte fout. Dat heb ik altijd zo raar gevonden dat ik het later nooit zo heb gedaan.  Zocht wel uit wat er was fout gegaan, zette het recht en dan ging ik eens na wie er verantwoordelijk was geweest. Vaak bleek dan dat degene die het fout had gedaan niet eens goed wist hoe het wel moest. En laten we wel wezen, fouten mogen gemaakt worden, en je leert nog altijd het meest van je eigen fouten. Een betere leerschool is er niet.
Conclusie, het maken van fouten heeft een positief effect, het stimuleert tot nadenken.
Gezellige woensdag,
groetjes, met een glimlach,
Marion.




dinsdag 24 oktober 2017

Mobiele telefoon.......toch wel erg makkelijk......

Gistermiddag om 5 uur ging de telefoon.....
"Ja, met mij"het is onze oudste dochter...
Ik sta op station Sloterdijk en de treinen rijden niet....kinderen zijn naar BSO en kinderdagverblijf, pappa is ook werken, kunnen jullie helpen?
Ik was net begonnen met koken, gas uitgedraaid en met mijn lief naar Hoorn, de kindertjes ophalen. Bij het kinderdagverblijf heb je een code nodig om binnen te komen, die had ik niet maar ik mocht toch naar binnen....Gelukkig had dochterlief opgebeld dat oma de kleine Ischa zou ophalen. Dat ging goed, op naar de BSO.
De ingang van die school zit aan de achterkant van het gebouw, dus dat is even zoeken, maar gevonden. Juf loopt buiten en weet er al van. Ilay en Ilyssa zitten al op de bank te wachten.
Hoi oma, zegt Ilay, ik mag met jullie mee want mamma komt straks. Tegen de juf zegt hij, "dit is mijn oma, de mamma van mijn moeder en ze is 61 jaar".
"Die opa van die oma is 67 jaar", fijn dat de juf dat nu weet.
Het was even heel gezellig, ik had natuurlijk niet genoeg eten, maar ik had wel frietjes, dus die gebakken, stukje kip erbij {zijn ze dol op} en eten konden ze. Ook Ischa mag frietjes eten alleen geen mayonaise, dus toen maar appelmoes erbij, ook weer opgelost. Uiteindelijk kwam hun mamma om half 7 en kon die ook nog mee eten.
Dit alles dank zij een mobieltje.

Ja, daar heb je haar weer, die werkbij.
Deze bij vliegt goed rond want mijn dochter was ook de gordijnen aan het wassen....Toevallig...
Hier zijn ook de overgordijnen nog in de machine gegaan en die ga ik zo strijken dan kunnen ze weer hangen, lekker schoon, fris en fruitig.
Er waren haakjes los van de gordijnroede, dus daar moest ik wat aan doen, nou dan maar rigoureus alles eraf en in de was.
Wat zo'n bij al niet te weeg brengt.
De spreuk heb ik ook nog.......
Helemaal waar. 
Mijn lief en ik doen dit regelmatig op onze reizen, zomaar rijden van hier naar daar en dan weer zoeken naar de terugweg, het zijn de mooiste ritten.
Gezellige dinsdag, groetjes met een glimlach,
Marion.



maandag 23 oktober 2017

Een prik van een werkbij.....

De aanhef van dit blog doet al vermoeden wat er aan de hand is.....juist goed geraden ik moet aan het werk.
Deze vouwgordijntjes heb ik er weer afgehaald zodat we weer alle zon die er nog is, ook binnen krijgen. Als je dat gaat doen volgt ook vitrage wassen, want dat lag in een kast te verstoffen en uiteraard ramen lappen, zowel binnen als buiten. Dat moet bij mij altijd tegelijk anders heb ik geen eer van mijn werk. Nou doet manlief meestal de buitenboel, want ik kan er niet goed bij en hij wel, goeie deal toch?
Zo, dat ziet er weer spic en span uit, al zeg ik het zelf.
Nu de voorramen nog, en dan is de klus weer geklaard.
Kijk, hier is de werkbij, wat ben ik blij met haar......Zo af en toe wordt je bezocht door een werkbij en dan heb je gewoon te gehoorzamen. We gaan gelijk nog maar het een en ander doen, dan mag ik vanmiddag weer aan leukere dingen werken....
Rest mij nog de spreuk.....
Doen hoor, samen met die glimlach gewoon "goedemorgen"wensen, je zult zien dat mensen gaan reageren, en dan worden we met z'n allen wat blijer op de vroege morgen.
Met een  glimlach groet ik jullie,
Marion.