Mobiele telefoon.......toch wel erg makkelijk......

Gistermiddag om 5 uur ging de telefoon.....

"Ja, met mij"het is onze oudste dochter...

Ik sta op station Sloterdijk en de treinen rijden niet....kinderen zijn naar BSO en kinderdagverblijf, pappa is ook werken, kunnen jullie helpen?

Ik was net begonnen met koken, gas uitgedraaid en met mijn lief naar Hoorn, de kindertjes ophalen. Bij het kinderdagverblijf heb je een code nodig om binnen te komen, die had ik niet maar ik mocht toch naar binnen....Gelukkig had dochterlief opgebeld dat oma de kleine Ischa zou ophalen. Dat ging goed, op naar de BSO.

De ingang van die school zit aan de achterkant van het gebouw, dus dat is even zoeken, maar gevonden. Juf loopt buiten en weet er al van. Ilay en Ilyssa zitten al op de bank te wachten.

Hoi oma, zegt Ilay, ik mag met jullie mee want mamma komt straks. Tegen de juf zegt hij, "dit is mijn oma, de mamma van mijn moeder en ze is 61 jaar".

"Die opa van die oma is 67 jaar", fijn dat de juf dat nu weet.

Het was even heel gezellig, ik had natuurlijk niet genoeg eten, maar ik had wel frietjes, dus die gebakken, stukje kip erbij {zijn ze dol op} en eten konden ze. Ook Ischa mag frietjes eten alleen geen mayonaise, dus toen maar appelmoes erbij, ook weer opgelost. Uiteindelijk kwam hun mamma om half 7 en kon die ook nog mee eten.

Dit alles dank zij een mobieltje.

Ja, daar heb je haar weer, die werkbij.

Deze bij vliegt goed rond want mijn dochter was ook de gordijnen aan het wassen....Toevallig...

Hier zijn ook de overgordijnen nog in de machine gegaan en die ga ik zo strijken dan kunnen ze weer hangen, lekker schoon, fris en fruitig.

Er waren haakjes los van de gordijnroede, dus daar moest ik wat aan doen, nou dan maar rigoureus alles eraf en in de was.

Wat zo'n bij al niet te weeg brengt.

De spreuk heb ik ook nog.......

Helemaal waar. 

Mijn lief en ik doen dit regelmatig op onze reizen, zomaar rijden van hier naar daar en dan weer zoeken naar de terugweg, het zijn de mooiste ritten.

Gezellige dinsdag, groetjes met een glimlach,

Marion.