Hoe ik bij de DSB Bank kwam werken....

Deze foto heb ik geleend van De Cromme Leeck. Hier zie je het Bankgebouw van de DSB Bank, mijn 1e werkplek bij de DSB Bank in Wognum.

Hoe kwam ik daar terecht.....

Mijn oudste dochter liep stage bij de DSB bank als administratief medewerkster/secretaresse in het pand Het Klooster, dat stond aan de overkant.

Wel leuk om te melden dat dank zij Dirk Scheringa deze panden nog in Wognum staan.

Mijn dochter hoorde dat de bank nogal snel groeide en dat er dus gezocht werd naar personeel. Zij dacht meteen aan haar moeder want die was op dat moment op zoek naar een baan.

Ik had eerst 14 jaar bij een warme bakker gewerkt in het brood en in het gebak en wat er verder te verkopen viel, was een leuke baan maar wel vermoeiend als je wat ouder wordt. Ik was gaan werken in een hobby-zaak in Hoorn en die had mij gouden bergen beloofd maar die bergen bleken diepe dalen, helaas zo kan het gaan.

Er was mij beloofd dat ik workshops zou gaan geven op quilt gebied, dat ik daar quilts mocht gaan uithangen en nog veel meer leuks. Ik had spijt van deze baan dus ik was op zoek.

De mevrouw bij de DSB Bank die het nieuwe personeel moest zoeken en vinden was Anne Hillebrand, een hele leuke vrouw. Zij had aan mijn dochter mijn telefoonnummer gevraagd en belde mij op.

Ik was die dag thuis en in de tuin aan het werk, dus oude broek aan, een rommel shirt, en modder aan mijn kleding en schoenen.

Ze vroeg of ik even bij haar op gesprek wilde komen en dan liefst meteen. Nadat ik had uitgelegd hoe ik er op dat moment uitzag, zei ze....geeft niks, kom maar meteen na het handen wassen.

En zo geschiedde. Zij prikte door alles heen en ik had binnen een kwartier een baan bij de DSB Bank, als administratief medewerkster, en...........de volgende dag beginnen......Wat ook leuk was als je bij DSB kwam werken was de introductie-dag. Die dag kreeg je heel veel info over de bank, een gezellige lunch en een bezoek aan het Scheringa Museum. Je was met een hele groep nieuwe DSB-ers, dus je leerde gelijk wat mensen kennen.

Wat moest ik doen?

Post open maken, sorteren en stapelen, scannen, bankrekeningen openen op de computer en uiteindelijk werd ik telefoniste voor de bank.

En dat vond ik heel leuk om te doen, vooral die interactie met de potentiele bank cliënten. Vroegen de mensen of hun spaargeld werd ingezet bij de Voetbalploeg AZ, of dat de schaatsers werden betaald met hun spaargeld, allemaal van dat soort vragen. Of de bank wel solide was, en ik maar vertellen dat de laatste bank die failliet was gegaan in de 2e wereldoorlog was..........{ hoe raar zou het jaren later gaan, denk er nog wel eens aan wat ik de klanten had verteld} Maar toch  werden ze allemaal klant, er kwam een waterval aan DSB bank klanten iedere dag weer...wij groeiden super snel van kleine bank naar hele grote bank.

Het werd al drukker en drukker en ook aan de deur van ons pand. Mensen kwamen van heinde en verre om te kijken waar die Scheringa Bank dan wel zat. Het werd zo druk dat er gezocht werd naar een receptioniste. Ik hoorde dat en ben toen naar Anne Hillebrand gegaan en heb gevraagd of ik dat op mocht zetten, een receptie bij de DSB Bank.

Het mocht, te leuk om waar te zijn maar het was echt waar.

Ik had mijn eigen toko en zorgde als een spin in een web dat alles goed draaide. Iedere ochtend was ik er om 8 uur want dan kwam de postbode met een busje om zo'n kleine 10 postzakken af te leveren. De beste man kreeg dan van mij een lekker bakkie koffie en dat wisten ze gauw.

Ik moest dan zorgen dat die postzakken leeg waren rond 10 uur want dan konden de medewerkers weer rekeningen openen. Post sorteren kon ik heel goed, al zeg ik het zelf, het was net of ik door de envelop kon zien wat erin zat.....ik kon het ook heel snel.

En zo begon mijn DSB carrière, nog steeds vind ik het jammer dat het stopte.

 Er komt nog wel een vervolg verhaaltje, ik weet er genoeg....

fijne dag, groetjes, Marion.