De voormalige DSB Bank met de schaatser voorop.....en daar ga ik iets over vertellen....
Ik was dus de receptioniste geworden bij de DSB bank in het 1e pand aan de Kerkstraat in Wognum. Dit was een voormalige dancing maar mooi verbouwd tot een bank gebouw met een pin opname apparaat. Een verrijking voor Wognum want nu hadden we 2 geldpinapparaten.
Ik zat iedere morgen op de receptie tot 13.00 uur en dan kwam er een andere collega die deed de middagdienst en later deden we week om week, ochtend of middag. Heel afwisselend, dat was het.
Op een mooie morgen kwam er een jonge man in een rolstoel ons pand binnen gereden, nou niet zomaar want ik moest de deur voor hem open houden. Hij was een nieuwe werknemer en kwam de administratie groep van de spaarrekeningen versterken. Ik bracht hem naar zijn nieuwe afdeling, gelukkig was dat beneden, en hij kon aan de slag.
Ineens bedacht ik mij dat deze jongeman straks ook wel naar het toilet zou willen, maar waar dan????
Niemand had hier iets over gezegd....mmmm
Ik ben even gaan bellen met de logistieke afdeling en die wisten wel dat er iemand in een rolstoel zou komen maar verder was er geen actie ondernomen. Dus ik vroeg hoe het dan moest....
Bij de receptie hadden we wel een groot toilet maar om er met een rolstoel in te kunnen dat was nog een uitdaging.....
Goede raad was duur dus ik ging bellen met dhr. Vork......ja, hij zou het doorgeven aan Kick en Martin, dan konden die t.z.t voorzieningen aan brengen in het toilet, zoals beugels en er moest een deur uit...
Dus ik vroeg wanneer denk je dat het gaat lukken......hij dacht binnen 3 weken.....dus ik zei: het MOET nu want hij is al aan het werk en straks moet hij vast naar het toilet want ze geven hem ook natuurlijk koffie en dan is er een probleem.....
En zo kwam het inderdaad tot een probleem, de jongeman kon eigenlijk niet naar het toilet maar met hulp van een andere jongen is het gelukt en werden er 's middags beugels geplaatst en de deur ging er uit.
pffff.....wat een geregel.... { je zal maar moeten plassen en dan kan het niet}
Op een andere mooie dag kwamen er 's morgens 2 zeer atletische gespierde mannen binnen. Ik vroeg voor wie ze kwamen en bood ze een stoel aan. Lekker koffie voor ze gehaald en daar zaten ze gezellig tegenover mij.
Ik had ze niet herkend maar ze waren wel bekent...
Die ene was Chad Hedrick.....
en die ander was Shani Davis
Wat een stel die twee....
Ze kwamen voor sponsor geld en hadden in ons pand een gesprek hierover. Hoe leuk kan het zijn...
Of ik hun handtekening wilde.....nou leuk dat wou ik wel, dus ik gaf ze een stift....het blaadje was ik nog aan het pakken en in die tussentijd stond hun beider handtekening op mijn behang in de receptie.
For Marion thanks, en hun beider namen.
Hier zie je ze samen.
Heb nog vaak aan ze gedacht als het schaats seizoen er was.....
Ik ben nog nooit in een ijs stadion geweest maar heb wel gekletst en koffie gedronken met Chad en Shani, wie heb het......
Welke grote sportvrouw kwam er nog meer langs mijn balie...Marianne Vos...
Toen nog een kleine wielrenster en op zoek naar sponsering....ze kreeg het bij de DSB bank, die zagen wel wat in haar, volgens mij goed gezien.
En zo was het altijd heel gezellig en heeeeeel afwisselend op mijn werk, een mooie tijd.....
fijne dag, groetjes Marion.
Mooi verhaal!
BeantwoordenVerwijderen