Samen UIT...alleen naar HUIS.....

Wij, mijn lief en ik, hadden gister wederom een spoed afspraak bij de longarts.

Mijn lief had in januari longontsteking en is daar d.m.v. medicijnen en heel veel antibiotica weer redelijk van hersteld. Ik kan wel zeggen het ging weer goed met hem, let wel op het woordje ging....

Hij was weer met auto's aan het spelen op onze grote snelwegen, ging van Enkhuizen naar Limburg en waar allemaal nog meer naar toe, hij was weer in z'n element.

Tot koningsdag...

Op koningsdag was mijn lief het een en ander in de tuin aan het doen, geen zwaar werk want dat gaat gewoon nog niet. Nou heeft hij een stuifmeel allergie en gebruikt daar ook wat voor. Het was koningsdag mooi weer, zon en wind, de ideale situatie voor stuifmeel allergie.

En jawel, hij begon te hoesten, nou dat kan.......maar....het hoesten hield niet meer op...het was verschrikkelijk...hij hoestte gewoon een uur achter elkaar, niet normaal....

Dat hoesten was ook een uitputtingsslag want dat kost veel energie, en daar had hij nog niet zo heel veel van, hij was het nog aan het opbouwen.

Dus wat te doen.....wel eerst donderdag een coronatest......en dan vrijdag naar de huisarts.

De coronatest was negatief, maar de huisarts had haar twijfels....de symptomen waren erg corona-achtig.

Hij kreeg tegen het hoesten Codeïne mee en dan moesten we maar kijken hoe het ging.

We moesten wel de huisartsenpost bellen als het niet ging, toen ze dat zei ging er bij mij een alarmbelletje rinkelen, toen nog heel zachtjes.

Het ging natuurlijk niet, het werd nog veel erger en mijn lief werd bang dat hij zou stikken, zo benauwd was hij af en toe.

Ja, dat is heel naar als je man zo bang wordt dat hij stikken zal.....

Ik besloot dat we nu samen zondag maar weer een coronatest moesten doen, want ik vertrouwde de uitslag van de vorige test niet. Eerst mocht ik niet getest worden omdat ik geen erge klachten had, maar toen ik het een en ander vertelde mocht het wel. Ik dacht als het wel corona is dan weet ik dat alvast.

Maandagochtend weer een afspraak gemaakt bij de huisarts want zo kon het niet blijven.

We moesten eerst de uitslag van de test afwachten en konden toen 's middags bij de huisarts terecht.

Onze testen waren negatief { gelukkig }

De huisarts ontving ons in corona uitrusting wat wij heel begrijpelijk vonden. Het eerste wat hij deed was zuurstof meten in mijn lief zijn bloed, meteen toen we binnenkwamen.

Dit was verontrustend laag.....echt niet goed.

Hij ging meteen bellen met de longarts en we kregen weer een spoedafspraak voor dinsdagochtend half elf. We kregen wederom de boodschap mee om de huisartsenpost te bellen als het niet goed ging, alarmbellen gingen weer af, maar nu harder. Het gaat niet goed met mijn lief, dacht ik meteen.

Dat was dus gister....

Het zuurstof gehalte in het bloed van mijn man was gister nog lager dan maandag. Hij was bekaf nadat hij een klein stukje in huis liep, naar het toilet gaan was een bezoek aan een Alp, vond hij....

En zo voelde het ook.

Allerlei kleine onderzoeken hebben ze gister gedaan en omdat het met de zuurstof niet goed ging was het beter als hij werd opgenomen.

Niet leuk, maar wel de beste beslissing. Vandaag doen ze niets aan hem, kan hij mooi op adem komen want hij kreeg meteen zuurstof toegediend. Morgen volgen er grotere onderzoeken en dan hopen ze te vinden wat er nu echt aan de hand is.

De longarts staat ook voor een raadsel want ze wist niet wat ze zag toen mijn man haar spreekkamer binnen kwam, en ook zo benauwd was. Het is heel fijn dat deze longarts meteen actie ondernam.

En zo zijn we weer terug bij af!

Ik hoop dat ze nu wel de oorzaak gaan vinden van de onrust in zijn longen, afwachten maar...hij is nu op een goede plek en vanmiddag mag ik wel naar hem toe.

Door corona maatregelen mag er maar 1 persoon 1x per dag op bezoek. Heel begrijpelijk want de meeste corona patiënten zijn longpatiënten, dus wij houden ons aan de regels.

En zo waren wij de hele dag in het ziekenhuis. Om 5 uur gistermiddag werd mijn lief opgenomen toen liep er een zuster de warme maaltijden rond te delen. Zij begroette hem en zei dat ze voor hem ook een bordje had. Daar had mijn man wel zin aan....en ik...

Nou ik mocht ook gewoon aanschuiven, voor mij was er ook een bordje warm eten. 

En zo zaten wij gezellig aan het ziekenhuistafeltje te eten....

We waren UIT-eten....wie heb het in deze corona tijd......

En zo houden we elkaar met humor op de been want er moet ook af en toe gelachen worden.

Jullie zijn weer op de hoogte van het wel en wee van deze quiltster, die nu aan quilten even niet veel tijd kan besteden. Dat komt wel weer....

Fijne dag allemaal,

groetjes, Marion.