Ik blaas de LOF trompet.....

Wat hier aan voor af ging....

Zondagavond zitten man lief en ik gezellig op de bank tv te kijken. Wij hadden een leuke zondag gehad, wat lezen, wat wandelen een klein ritje door ons mooie west-friesland, en een heerlijk diner had ik gemaakt, kortom een gewone zondag.

Na het journaal van 8 uur ging de telefoon, een kameraad van mijn man die iets wilde weten....daarna bracht mijn lief de telefoon weer terug in de houder...

{ ja, wij hebben nog een vaste telefoon, wij komen uit het stenen tijdperk....}

Hij wilde gaan zitten op de bank en kon dat niet omdat hij vreselijke pijnscheuten kreeg aan de rechterkant van zijn body.....Wat was dat????????????

Het zakte later af maar was niet weg.....de hele nacht had hij er last van...kon natuurlijk daardoor niet slapen...hij kon niet zitten en niet liggen van de pijn.

Maandagochtend om 8 uur gebeld met de huisarts.....die zei kom om 9 uur maar even langs voor een onderzoek.

Dat deden we en er werd gedacht aan een galsteen aanval, of nierstenen......Ik dacht ook al aan zoiets..

Gelijk moest hij urine afgeven en naar het ziekenhuis om bloed te prikken en wel meteen!

Dat klonk niet zachtzinnig.....er klonk  "spoed" in de toon van spreken...

Mijn lief ging door naar het ziekenhuis om bloed te prikken, ik ging niet mee vanwege de corona maatregelen.

Half elf was hij weer thuis, nog steeds veel pijn en dat werd ook erger, de "messteken" zoals hij het noemde werden erger....

Toch een kopje koffie, daar had hij wel zin in.

Toen ging weer de telefoon.....het was de huisarts....de bloedmonsters waren niet goed of hij onmiddellijk naar het ziekenhuis wilde komen voor een longfoto!

Ja, ik mocht, en moest mee....

We werden allebei aan een snelle test van koorts en en een vragenlijst onderworpen i.v.m. corona, dat is logisch...

Gelukkig, geen koorts, door naar radiologie...

Ze stonden al op hem te wachten. Ik moest mijn lief helpen met uitkleden, want dat deed te veel pijn en hij kon op de foto.

3 foto's werden er gemaakt van zijn longen en de uitslag zouden we woensdag krijgen.

En mijn lief werd al banger.......want wat is er me mij aan de hand, vroeg hij zich af...

Hij voelde zich niet ziek, had geen koorts, wat kan dat dan zijn??????????

Weer thuis wilde hij toch wel even naar bed, zo slecht geslapen, dan nu maar even...

Dat lukte dus echt niet....hij had te veel pijn.

Hij kwam beneden en ging meteen de huisarts bellen voor een medicijn zodat hij toch in ieder geval de komende nacht zou kunnen slapen.

De huisarts luisterde en zei dat hij hem zo zou terugbellen.

Een kwartier later belde de huisarts met de mededeling dat we wederom naar het ziekenhuis moesten gaan....er waren stolsels en vocht te zien op de longfoto en dat is NIET goed.

Dat kon wijzen op longembolie.....

Wij weer terug naar het ziekenhuis, ik mocht weer mee.

Mijn lief moest in een CT-scan.....

Hij werd er zenuwachtig van, want dan moet je stil liggen en dat lukte juist niet.

Gelukkig de engeltjes van * stil liggen* zaten op z'n schouder en de scan was gelukt...nu nog wachten op de uitslag.

En dat duurde lang want er waren veel mensen met longproblemen, ook al door corona...

De longarts kwam 3 uur later met de uitslag, en excuses voor het lange wachten......

Longartsen hebben het momenteel heel druk vanwege corona en daar hebben wij begrip voor.

Mijn lief heeft dus longontsteking en dat merk je dus niet echt.....heel apart.

De longarts zei ook als je ouder wordt krijg je niet altijd koorts en dat is in deze een valkuil.

En waarom nu de loftrompet?

Ondanks de drukte van corona nam iedere hulpverlener de tijd om toch goed naar de resultaten van mijn lief te kijken en de diagnose te stellen en dat evengoed allemaal in 1 dag!!

TOP.

Met medicatie hopen we dat alles weer goed komt.

En zo werd een gewone maandag een dag van heen en weer rijden naar het ziekenhuis.

Ik wens jullie allemaal een gewone dinsdag, geen gekkigheid want je ziet dat kan zomaar.

groetjes, Marion.