donderdag 7 oktober 2021

Het is Gelukt!!!.............

Zo ernstig is het niet geworden, Gelukkig.....



Wij hebben een nieuwe bank aangekocht bij Ikea, de bekende 3-zits Ektorp. Waarom die, nou daar zaten we namelijk al 18 jaar op met veel plezier. De bank heeft een heerlijke pasvorm, is ook lekker zacht en stevig en heeft een wasbare hoes. 18 jaar terug viel ik voor die wasbare hoes, want wij hadden daarvoor een leren bank die we met stof hadden laten bekleden toen we gingen verhuizen. We kwamen er toen achter dat bekleding best wel smoezelig kon worden ook al paste je goed op, dus dat wilde ik niet meer.
Er kwam dus een 3-zits Ektorp in ons leven......maar nu raakte de bekleding versleten en daar is niet veel aan te doen. We overwogen eerst nieuwe bekleding te kopen, maar ja dan nog hadden we een "oude" bank die wel gebreken kon gaan krijgen.
Dus we deden eens gek, we kochten een nieuwe bank en nieuwe bekleding. Zondag besteld en maandagavond om 9 uur 's avonds geleverd. Wie heb het! Nou wij....
Maar die bank moest wel in elkaar gezet worden....dat kan een dingetje zijn......mmmmm
Ik heb een dochter die heel goed is in het afmonteren van Ikea spullen, dus die wilde ik vragen voor assistentie, maar toen kwam toevallig mijn broer en die bood aan om te helpen. 
Aangezien hij alleen woont wilde hij wel graag bij ons eten en dan het liefst nasi, dat was een goede deal.
Gisteravond hebben de mannen de bank in elkaar gezet en heel belangrijk om te vertellen...

We hielden geen schroefjes en moertjes over.

Youp van Hek had daar meer moeite....


Kijk hoe mooi....heel blij mee....

We zitten
heerlijk voor misschien wel weer 15 jaar, wie weet....

Afgelopen zaterdag was ik bij vriendin Betsy met vriendin Ria en toen kreeg ik een foto in handen van mijn geboorte huis. Dat was echt wel bijzonder want het is er nu niet meer.
Ria had de kiek gevonden tussen foto's van haar ouders, ja zo gaat dat.
Ik laat het plaatje even zien...

Ik ben geboren op Molenweg 6a, en er was ook nog een 6b.....hoe dat kon zal ik even vertellen...
Langs de Molenweg in Andijk staat een woning op nummer 6, dat is het ouderlijk huis van mijn moeder. Haar vader, mijn opa, was timmerman en had de grond in de jaren 20 gekocht met het gewonnen geld van de staatsloterij. Hij had F 20.000 gulden gewonnen, dat was toen heel veel geld.
Hij kon dus een huis gaan bouwen op de fundering van een oude molen, vandaar Molenweg. En zo geschiedde, het huis staat er nog steeds, dat is het meest linkse huis op de foto. Daar kwam ik wonen toen ik 5 jaar was.
Geboren ben ik in het houten huis hier in het midden, een beetje rechts op de foto. Dat huis is gebouwd door mijn opa met planken van een oude schuur voor mijn ouders die trouwden in 1952. Hier is dat huis zo goed als klaar.
Helemaal rechts staat nog een houten huis, ook van hout en ook gebouwd door mijn opa. Dat was best wel een handige man. Het leuke vind ik de raamkozijnen, die zijn in beide huizen hetzelfde, 1 ontwerp meerdere keren toepasbaar.
Uit armoede, ja echt waar, was dat laatste huis gebouwd door mijn opa en daar ging hij wonen zodat hij het stenen huis kon verhuren, zo hadden ze meer inkomsten. Mijn opoe, zo noemde ik haar altijd, was baker, kraamverzorgster/vroedvrouw, en die was meestal 14 dagen van huis en dan moesten de kinderen en vader zich maar redden. Van kinderopvang had nog nooit iemand gehoord.
Mijn moeder was toen 5 jaar en haar zus 9, zij zorgden voor de kachel, en het eten en ook voor de was.
Mijn moeder hield wel van vuurtje stoken dus was de baas over de kachel...5 jaar....
Het is een heel leuk fotootje en dank zij de hulp van Aad Peerdeman heb ik hem nu ook.
Dank Aad, heel blij mee....en ook met het reisverslag van onze Toer de Molenweg. Leuk om het zo uitgeprint te zien, dan is het nog een heel verhaal. Heel leuk.

Jullie hebben weer wat leesvoer, fijne dag, groetjes, Marion.













 

1 opmerking:

  1. Bizar idee eigenlijk hè hoe jong meisjes waren als ze al allerlei (ook gevaarlijke) taken in huis kregen vroeger. Dat kunnen wij ons niet voorstellen hoe dat geweest moet zijn. Maar ja, toen was dat heel gewoon, zo ging het bij iedereen.

    BeantwoordenVerwijderen