Hier een kijkje in het Atelier, het is er een rommeltje maar het is mijn rommeltje en ik kan alles vinden en dan is het goed.
Volop Kersttassen aan het maken en ze worden toch leuk....Tot voor kort had ik een Atelier op zolder maar het is nu {bijna} mijn thuiswerkplek, net als bij andere mensen die thuis moeten en mogen werken. Of ik het erg vind? Nou helemaal niet, het is een fijne plek waar alles kan blijven liggen en waar ik zo weer kan gaan zitten en verder kan gaan met waar ik gebleven was. Ja, soms ligt er nog werk onder de naaimachine en dan is het 10 uur 's avonds en dan ga ik steevast naar beneden dus gaat de naaimachine uit, de strijkbout uit en he licht uit.......De volgende ochtend ga ik zitten zet de naaimachine aan en race weer lekker verder met mijn lapjes......
Zien jullie links die rode krat op de grond, daar zit alleen maar Kerststof in, dus ik heb veel, Heel Veel....Gelukkig heb ik nog even de tijd, straks ga ik weer verder met het object wat ik gisteravond startklaar heb gemaakt.
Het is wel een gezellige plek met mijn radio erbij dan heb ik gezellige muziek alleen het nieuws is wat minder en daar wordt ik onrustig van.
Eerst de oorlog in Oekraïne en nu de oorlog in het Midden Ooster, de wereld staat in brand!
Ja, dat meen ik echt, ik heb al bijna een jaar een zeer onrustig gevoel en dat heeft een naam...
Angst voor een Wereld Oorlog
Ik weet bijna wel zeker dat er meer mensen zijn met dit gevoel.....als je terugdenkt aan hoe de 2e wereldoorlog begon dan zie ik veel gelijkenissen, denk maar aan de Kristallnacht....En hoe kan het zijn dat een groep mensen zomaar een land binnenvalt en zegt dat was van ons en nu willen wij het terug...
Geschiedenis kun je niet terug draaien, en dat is maar goed ook.....
Het ergste van alles zijn de onschuldige slachtoffers, en dan vooral vrouwen, moeders en kinderen....
De beelden op het journaal zijn toch hartverscheurend en wat ze erover vertellen is toch gruwelijk...
En dan zit ik in mijn Atelier, veilig in Nederland kersttassen te naaien voor een kerstmarkt in een kerk, bizar toch?
Zo zie je maar, het is maar net waar staat je wiegje als je geboren wordt....
Ik hoop dat mijn gevoel geen waarheid wordt.
Gister deze tas gemaakt.....een borduurwerk van een engel, gekregen van Marlie, en nu zit ze op een tas. Misschien wordt dit een vredestas.....Ik had nog een heel chique lapje en dat is de ondergrond voor de engel....
Dit is de andere kant van de tas, met fietssleutelzakje.....je weet nooit wie de eigenaar van deze tas wordt maar die kan in ieder geval kerstboodschappen op de fiets doen met deze "vredes tas"...
En dit is de voering, ook met een binnenzakje, chique ook van binnen....
Vandaag ga ik met deze tas verder...
Een rode tas, rood doet het goed met kerst....met een kerstkopje en een kleedje....en de achterkant wordt van kersstof....
Ik sluit hiermee af, en wens jullie een leuke dag.....lekker binnen leuke dingen doen want buiten is het wat nattig en overstroomd en hier en daar sta je tot je enkels in het water....
Ik ga eerst koffie drinken met mijn lief, en dan lekker naar het Atelier, gewoon de trap op dus ik krijg geen natte voeten.
Groetjes, Marion.
Ja wij prijzen ons gelukkig dat wij lapjes hebben en onze wieg in een rustige wereld heeft gestaan maar net als jij heb ik zo te doen met al die families die van huis en haard verdreven worden en net als wij rustig willen leven. Het beeld van al die kinderen die dit mee moeten maken en voor het leven getekend zijn maakt mij verdrietig. En waarom moet het allemaal zo wat doen ze elkaar aan?
BeantwoordenVerwijderenNiet te begrijpen.
Groeten Marga en de tassen worden erg leuke.