Door deze spreuk moest ik ergens aan denken....
Vandaag, op 25 januari 1990 raasde er een grote storm over ons land, net zoiets als vorige week donderdag.
Ik woonde toen nog in Hoorn en bij het autobedrijf waar ik boven woonde, was het een komen en gaan van mensen met schade vanwege omgewaaide bomen, een drukke dag hadden wij ervan.
Wij zaten net aan de warme maaltijd toen de telefoon ging, het was mijn schoonzusje die ons vertelde dat haar vader, mijn schoonvader, was overleden. Zijn hart had het begeven, zomaar....
De ambulance was evengoed snel ter plaatse en de brandweer ook samen met de politie. Buren hadden 112 gebeld en alles kwam erop af.
Redding was niet meer mogelijk.
Mijn schoonvader had gevoel voor humor, hij heeft het vast geinig gevonden dat iedereen hem kwam redden.
Kort daarvoor was de beste man nog op de fiets naar iemand toe gefietst tegen de wind in en hij was ook weer thuis gekomen, gelukkig zeggen we nu achteraf, nu is alle hulp nog geboden anders had hij ergens op straat gelegen.
Voor mij zal zijn sterfdag altijd met die storm verbonden blijven. De volgende dag stond het zelfs in de krant, want men dacht dat de storm de schuldige was, dit was niet het geval, het was gewoon pech, oftewel...
de verkeerde dag geplukt.
Dit was mijn schoonvader, vele mensen in Blokker zullen hem zo herinneren, een hele lieve man waar ik warme herinneringen aan bewaar. Een hele lieve opa, dol op z'n kleinkinderen.
Hij had een wens toen hij opa werd van z'n 1e kleinzoon, en die wens was om ooit met die kleinzoon in de auto te zitten terwijl de kleinzoon reed.
Helaas het mocht niet zo zijn.
Een memorabele dag, nog steeds....
Marion dit is een foto van ome Kees Blaauw. Kreeg die zelf van Marita. Vraag maar aan je lief
BeantwoordenVerwijderen