Post van Sint en Piet.....

Dit is een klein kapelletje, heel hoog in de Franse Alpen. In september heb ik hier alvast een kaarsje gebrand en om hulp gevraagd voor de operatie aan mijn vinger. Aankomende donderdag is het zover. Dit wordt voorlopig even het laatste blogje, want met een gespalkte hand valt bloggen niet mee.

Donderdag opereren en dan 5 december mag ik alweer terugkomen, dan kijken ze hoe het er mee gaat en of, misschien, de spalk eraf kan. 

Ik krijg een nieuw gewrichtje in mijn vinger en dat moet natuurlijk wel weer gaan bewegen, dus dat gaan ze dan gelijk al bekijken of het al bewegen kan. {Hoop van wel} De gehele revalidatie gaat 3 maanden!!! duren, dus dat is best lang. Maar een nieuwe knie duurt ook 3 maanden, het is in principe ongeveer hetzelfde.

Werd trouwens erg verrast daarstraks door de postbode.....

Post van Sint en Piet....

Een hele grote envelop en hij voelde een beetje bobbelig......mmmm, wat zou het zijn?

Er zat een gedicht in, ja een heel mooi gedicht. Deze rijmpiet kon het heel goed....

Er zat een geknutselde hand met een bandje om de zere vinger... Sinterklaas weet ook alles, dat zie je nu maar weer.

Toch lief dat hij aan mij denkt.

Sinterklaas en Zwarte Piet, dank u wel voor de bemoedigende woorden op rijm. Knap gedaan.

Ik heb dus ook de laatste spreuk voorlopig....

Mijn vader dacht daar wel eens anders over....Wat konden wij wel eens ruziën met z'n tweeën.

Hij vond ook altijd dat hij gelijk had, maar ik vond dat niet, dus ja dan rookt het wel zo nu en dan.

Over het algemeen laat ik mij niet zo gauw van de wijs brengen, en ik word vrij fel als ik zeker weet dat ik gelijk heb, mij krijgen ze zomaar niet klein.

 Er kwam trouwens nog iets met de post...

Mijn lievelingsblad......kan niet wachten om erin te bladeren en te lezen, straks even....

Goed, tot zover, blijf wel glimlachen allemaal, en tot blogs

Marion.