Afgelopen dinsdag mocht ik mij weer melden in Velsen om de hechtingen te laten verwijderen, het waren er maar 3, dus dat is een snel klusje.......dacht ik......helaas dat liep anders...
Sinds zaterdag avond had ik namelijk een dikke hand, vocht ophoping....hoe kom je eraan....
Geen idee, want ik had de hele zaterdag niets gedaan met mijn handen, dus dat kon het niet zijn.....Zondag was het nog veel erger, ook mijn vingers werden dik...zucht.....wat te doen was de vraag.....Maandag kon ik eventueel naar de huisarts gaan maar omdat ik dinsdag toch naar Velsen moest was het beter dat af te wachten.
Zo gezegd zo gedaan.....Hand omhoog houden en een brace strak omgedaan.....
De assistente die de hechtingen eruit ging halen schrok van mijn dikke hand en zei dat ze eerst de hechtingen zou verwijderen en dan de arts ging halen want dit was niet goed.....
De arts zou ik eigenlijk niet zien want dat was normaal gesproken niet nodig.....Maar dat liep dus anders...De arts was aan het opereren en kwam zodra hij kon, zag mijn hand en begon gelijk actie te ondernemen....zoveel vocht, hoe was dat mogelijk....ook voor hem een raadsel.....hij vermoedde een artrose trigger vanuit mijn pols, dus er werd subiet weer een drukverband door hem aangelegd en daarna moest ik met hem meekijken om een handtherapeut te vinden bij mij in de buurt. In Hoorn stond er geen een op zijn lijst, dus werd het Wieringerwaard, of all places.....{ Ik ben namelijk geen fan van de Wieringermeer polder }.....Maar goed er moest iets gebeuren....
De arts ging zelf bellen en kon mij een plekje geven bij deze therapeut. Dat lukt alleen een arts, want het moest echt de volgende dag.
's Nachts heb ik slecht geslapen want dat drukverband zat zo strak dat ik bijna een schaar ging halen om het eraf te knippen, het was gruwelijk.....maar goed mijn verstand heeft gewonnen en ik heb het laten zitten tot de therapeut het eraf haalde.....En wat een wonder, mijn hand was weer behoorlijk geslonken qua dikte, het drukverband had zijn werk gedaan.
De therapeute ging aan de slag en masseerde mijn hand, pols en arm.....en.....zij vermoedde hoe de vochtophoping kon ontstaan bij mij.
Ik ben namelijk al meerdere keren geopereerd aan mijn linkerarm, allemaal complicaties door een val van de aanrecht toen ik 11 jaar was, daarom was ik al niet happig op een operatie van het carpaal tunnel syndroom.....en die gedachte was dus niet zo verkeerd....
Als ze gaan opereren snijden ze ook lymfebanen door en die lymfebanen zorgen voor afvoer van vocht en afval stoffen en dat is bij mijn arm dus hier en daar verstopt.......
Wat een logisch verhaal achteraf. De arts belde gister om te vragen hoe het met mij en de hand ging en ik vertelde hem wat de therapeut vermoedde en hij zei....Die therapeut heeft helemaal gelijk, ik heb daar niet aan gedacht, fijn dat we de oorzaak weten....wel sportief vond ik dat.
Aankomende week nog weer 2 sessies therapie, dus het komt allemaal weer goed met enige vertraging.
Ik had voor de arts en zijn assistente ook nog een tas meegenomen en daar waren ze heel erg blij mee....ze hadden niet gedacht dat ze zo mooi waren......
*****
De aanblik van mijn Atelier, daar staat mijn vriend....heel erg uit te rusten....
Ik hoop toch echt binnenkort weer wat te maken, er liggen allerlei opdrachten.....2 babies geboren en daar horen mijn eigen speciale kadootjes bij die ik alleen maar kan maken....dus volgens mij is wat doen op de naaimachine ook een goede handoefening.
Kijk hoe zielig, er hangt maar 1 tas......terwijl er meestal 20 stuks hangen.....
Hier op tafel ligt er ook nog een zielig te zijn want die is half af.....dat moet toch anders deze aankomende week.....hoop ik....
Wel mooie borduurwerken ontvangen, en die heb ik wel kunnen laten genieten van een spa en het zonnetje, mooi wit geworden.....gestreken nog niet maar dat komt ook nog wel...
Deze verzameling had Greet nog voor mij mee afgelopen zaterdag, ook een spa gehad en het zonnetje, dat kwam mooi uit met dat mooie weer. Zelf heb ik ook genoten van het zonnetje en een goed boek, dat dan weer wel....
Deze kreeg ik ook nog op de regiodag...die mevrouw had die als kind voor haar moeder geborduurd en die hadden altijd in de caravan gehangen. Ik ga er voor haar een tas mee maken dan heeft ze deze mooie Marjolein Bastin werkjes weer terug. Het zijn de 4 jaargetijden, echt schattig.
Dus vandaar dat ik goed mijn best doe om weer in het Atelier te kunnen zitten achter mijn naaimachine vriend.
Het was een bewogen week met toch weer een goede afloop.....
fijn weekend, groetjes, Marion.
Dit zou ik nu kunnen zien in de Provence, maar door al dat gedoe ben ik nog gewoon thuis, dus genieten we maar van de plaatjes...
