We pakken de draad weer op.......

Welke draad pak ik weer op....

Voor degene die het gemist hebben, ik kan weer typen na een operatie aan mijn middelvinger van mijn rechterhand, dus.......ja, kan ik ook weer bloggen.

Ik heb het gemist, dit onderonsje met jullie, maar goed het werkt weer, dus we gaan er weer voor.

Ik hoop jullie ook, want zonder lezers is er niet veel te bloggen....

We beginnen met een sneeuwpop, en wel hierom...

Ik heb wel een man die vreselijk veel van mij houdt, maar ik ben toch wel blij dat hij geen sneeuwman is. Te koud...

Dank zij mijn lief ben ik al weer met dit berichtje bezig. Hij heeft mij heerlijk verwent met al z'n zorgjes, dat was fijn.

Kan inmiddels al weer veel zelf, de operatie was echt een huzarenstukje op dit vinger gebied, maar de uitvoerende arts komt echt alle lof toe. Wat is dat een kundige man.

Als je nagaat dat het morgen pas 3 weken terug is en ik qua bewegen al zit op het niveau van 6 weken na de ingreep, dan ben je blij.

Mijn vinger beweegt al weer goed, alleen moet de kracht nog komen en dat kost tijd, vandaar de lange revalidatie.

Je mag gewoon niet alles doen wat je zou willen.

En gelukkig weet ik dat mijzelf, ik wil namelijk altijd veel, dus pas op de plaats.

Dit boek houdt mij op de bank, Netflix zorgt weer voor andere afleiding en als het dan toch borrelt in het hoofd, dan zoek ik net zo lang tot ik ik wat heb gevonden...

Liep in de supermarkt en zag deze dienbladen, nu hangt hij aan de muur met daarin allerlei kerstfrutsels die ik door de jaren heen heb opgespaard. Met het lijmpistool erop geplakt in de vorm van een kerstboom.....

Dit was mijn crea uitspatting...

Even niet mee doen heeft ook leuke kanten, lieve mensen die allemaal even komen kijken en vragen hoe het gaat, veel mooie bloemen gekregen en bovenstaand blad, altijd gezellig...

En gister kwam de post met nog meer leesplezier....

Ik kom de dag wel door....

Dit was het voor vandaag, fijne woensdag,

Als je lacht zit je gezicht lekkerder, denk daaraan,

groetjes,

Marion.