17 augustus....deze datum is bijzonder......

17 augustus 1984....

Op die dag werden wij, mijn lief en ik, voor de 2e keer ouders van een dochter.....

Het was een hele bijzondere dag omdat ik 's morgens nog niet wist dat ik die dag weer moeder zou worden.

Ik moest naar het ziekenhuis om een echo te laten maken want mijn baby zat al 2 weken te lang in mijn buik. Ik had mijn spulletjes alvast wel mee genomen want heel diep van binnen was er een stemmetje dat zei dat ik niet meer naar huis moest gaan.

Ik heb naar dat stemmetje geluisterd en kreeg daardoor ruzie met de gynaecoloog, want die dacht er heel anders over.

Ik zei hem luid en duidelijk, ik blijf hier tot ik mijn baby in mijn armen heb, levend...

Ik mocht uiteindelijk aan het infuus en had een hele zware dag want mijn baby was niet van plan te komen, dus de gynaecoloog voelde zich gesterkt in zijn uitspraak....

Gelukkig voor mij kwam het goed, en de gynaecoloog moest zijn excuses aanbieden want hij had het totaal verkeerd ingeschat.

Als mijn baby een dag later nog in mijn buik had gezeten was ze dood geweest. In een evaluatie gesprek heb ik hem aangeraden voortaan wat vaker naar de a.s. moeder te luisteren. In 1984 stonden artsen nog op een voetstuk {dachten ze } maar niet voor mij, ik vond ze vaak arrogant.

Binnen in mij woedt vaak een vuur dat niet tegen onrecht en tegenspraak kan, helaas voor degene die dat oploopt.

Hier een schattig plaatje van mijn 2 kanjers.......november 1984....

Vandaag wordt de jongste dus al weer 33, waar blijft de tijd....

Morgen vertel ik nog het een en ander over de high tea, nu alleen nog de spreuk....

Vandaag lukt bovenstaande tekst heel goed, hoewel ik elke dag wel als een heerlijke dag ervaar. Ik leef een heerlijk leven en geniet met volle teugen van alles wat er op mijn pad komt, en geloof me, dat is best veel.

Ik wens jullie ook een mooiste dag van je leven vandaag, probeer het zo te kantelen dat het lukt..

groetjes, Marion

Van dit plaatje wordt een mens toch blij!!!!